Zeg me dat het niet zo is...

Dit had een heel leuk nieuw verhaal moeten zijn over de afgelopen maanden, en wat voor een leuke dingen we allemaal gedaan hebben. Maar niets is minder waar...

Op 24 maart 2015, kreeg ik een telefoontje, terwijl ik op weg was om Stijn van school te halen, dat ik de rest van m'n leven nooit meer vergeet. En de dagen / weken die volgden ook niet.
Op 24 maart 2015 belde Teun mij op, vanuit midden in de nacht in Nederland, dat m'n grootste nachtmerrie werkelijkheid was geworden. 
Op 24 maart 2015 is mijn vader plotseling overleden. 
En dan ben je aan de andere kant van de wereld, alleen met twee kinderen, terwijl je familie samen dit vreselijke en onbegrijpelijke verlies probeert te bevatten.
Dan wil je maar 1 ding; zo snel mogelijk naar ze toe!
En dat hebben we ook gedaan. Op 25 maart zijn Stijn, Anne en ik naar Nederland gevlogen. De vreselijkste reis die ik ooit heb gemaakt, maar het is ons gelukt.

De dagen erna zijn in een roes beleefd en voorbij gegaan, maar we hebben een mooi afscheid georganiseerd voor papa. 
Nu nog steeds, elke dag, kan ik niet geloven dat hij er niet meer is.
Het kan niet, het mag niet, maar het is wel zo...

De laatste keer dat ik papa gezien heb, zonder pc scherm tussen ons in, was in september in San Diego. Het was een hele fijne tijd, we hebben met z'n allen genoten. Ik ben ontzettend blij dat hij hier is geweest, samen met mama. Ik ben intens verdrietig dat dat de laatste keer was dat ik hem heb kunnen knuffelen.

 

 

 

 

10 april zijn we terug gekomen naar San Diego, omdat het leven hoe moeilijk ook, gewoon verder gaat. We hebben ons best gedaan om samen met Lennard en Monique, zoveel mogelijk te regelen voor mama. En we zullen dat ook weer doen zodra we terug zijn in Nederland. En we voelen ons gesterkt door alle steun en lieve woorden, die we ontvangen hebben en nog steeds krijgen!
Nu gaan we nog even proberen om het beste te maken van onze tijd hier.
En die gaat snel. Half augustus verhuizen we weer terug naar Nederland, daar kijken we echt naar uit!

Tot die tijd is het hier heel druk (geweest):
Allereerst hebben we Stijns 5e verjaardag gevierd! Een beachparty, compleet met emmers versieren, zandkastelen bouwen, strandvoetbal en andere spelletjes. Het was een hele leuke ochtend! 

Twee weken geleden waren Freek en Nicole met de kids op bezoek bij ons. Dat was heel fijn. We hebben een paar hele leuke dagen gehad samen. De kinderen hebben heel veel plezier gehad samen, 100 keer verstoppertje spelen, het verveelt nooit ;-). 

 

 

boefjes...

We gaan met z'n viertjes nog een weekje weg, van 27 mei tot 2 juni. Een roadtrip naar Big Sur, Yosemite NP en Death Valley.  

Daarna gaat Teun nog een weekje naar Nederland, en neemt mama mee terug.
We kijken er allemaal naar uit dat mama even twee weken bij ons kan zijn! Stijn en Anne vragen dagelijks hoe lang het nog duurt, voordat oma komt.

Als mama weer naar huis gaat, gaat Teun nog een kleine week naar Taiwan.
En als Teun weer 'landt' in San Diego, staat er nog een keer bezoek op de stoep! Mijn nichtje en haar man, Melanie en Jeroen, komen een lang weekend 4th of July bij ons vieren :-)!

En dan is het zover, dan gaan we onze spullen inpakken / auto's verschepen / laatste dingetjes regelen en afscheid nemen van San Diego.
Op 15 juli vertrekken we uit San Diego en op 15 augustus komen we aan in Nederland. Wat we precies gaan doen in deze tussenliggende maand, laten we nog weten...

Veel liefs

You're still alive in my head...